بازگشت

 چه روزهایی گذشت.

آخرین نوشته‌ی من سال ۱۳۹۰ بود. درست یادم نیست چرا دست از نوشتن کشیدم. بقدری این سالها دنیاتغییر کرد که انگار در زمان سفر کردم. 

اعتمادم به تمام باورهایم از دست رفته و انگار انسانی دیگر از من متولد شده‌است. این چیزهایی که امروز از دنیا می‌بینم هیچ شباهتی به دنیای گذشته‌ی من ندارد.

در این یکسال گذشته هزاران انسان بیگناه کشته شدند. زمانی که وقاحت و بی‌رحمی در کشتار انسانها نمایان‌تر از هر دوره‌ی دیگرست، تلخی بیشتر در وجود آدم می‌نشیند. آبان ۹۸ بسیاری از خبرگزاری‌ها اعلام کردند که بیش از هزار و پانصد تن از  ایرانیان در اعتراضات خیابانی در کمتر از یک‌ هفته بدست نظام جمهوری اسلامی کشته شدند. و این تنها بخشی از جنایات این چند ماه اخیر بوده است.

درد دارد. بیش از توانم درد می‌کشم و نمی‌دانم تا کی تحمل اینهمه شکنجه‌ی روحی را خواهم داشت.